Büyük Resim

Kitap okumayı seven ama alışkanlık ve yaşam biçimi seviyesine çıkamamış biri olarak okuduğum kitaplarda seçici davranıyorum;ne olursa olsun yeter ki kitap olsun diyenlerden değilim yani.Yaşadığım süreç dahilinde kendimi kişisel gelişim kitapları peşinde koşarken buldum.O günden bugüne bana çok katkısı olduğunu söyleyebilirim.Okuduğum kitaplar içerisinde beni en çok etkileyen kitap ise Ece Targıt sayesinde tanıştığım “BÜYÜK RESİM” oldu.Çünkü;

• ·         Alışılagelmiş psikoloji kitaplarının sıkıcılığı yok
• ·         Sıkıcı kitaplardan daha çok şey katıyor insanın hayatına,bakış açısına
• ·         İlerlemeyen durum betimlemeleri aksine akıp giden bir hikaye var
• ·         Boğum boğum bir dili yok,gayet anlaşılır gayet sade

Kitaptan kendime kattıklarım,benim kalbime en çok dokunan kısımlardan bahsetmek istedim;kitabı yorumlamak,eleştirmek haddim değil öyle bir güdümüm de yok asla.Hayata tutunmanızı sağlayan şey aslında kendinizsiniz;kendinizin farkına varın!Aracınız bir kitap olabilir bir şarkı olabilir bir insan olabilir,kendi gerçeğinizin farkına varmadan uyanamazsınız!

Her şeyin o kadar içindeyiz ki,bir adım geriye atıp “büyük resim”e bakamadığımız,bu açıya kör olduğumuz için yoruluyoruz ve tükeniyoruz.Kendi hayatıma şekil verenin kendim olduğunu anlamam ve fırçayı elime almamı sağlayan “Büyük Resim” hakkında birkaç kelamım olmalıydı;

“Mucizeler onları beklemeyi bıraktığında olur…”

Kitabın kapağı bile benim içimde pozitif enerjiyi uyandırdı;beyaz ve mavi..Kapağı çevirdiğinizde ise “Bu kitap burada yazılanları okumaya ihtiyacı olana yazılmıştır…” diyor Gökçe Dölek.

Bir kalem alın elinize ve kalbinize değen cümlelerin,kelimelerin altını çizin,ben öyle yaptım.Manevi olarak kendimi bitkin hissettiğimde,umutsuzluğa kapıldığımda açıp okuyorum çizdiklerimi.

Anlam yerine koydum kendini,hikayenin ona kattığı her şeyi kendimle bütünleştirip kendime uyarlamaya çalıştım.

Hayat bir bütündür,artıları ve eksileriyle.Bunu kabullenmekte diretip hakimiyeti elden bırakmaz,akışına göre yaşamazsan yoldan çıkmışlık hissi hatta uçurumdan yuvarlanmışlık hissi kaçınılmaz sonun oluyor.İzin vermek gerekiyor,olacakları durdurmak zaten elimizde değil ertelemek ne katıyor ki bize?Daha mı az üzülüyoruz,hayır;daha mı mutlu oluyoruz,hayır;daha mı az yara alıyoruz,hayır.

Temkinli olmak gerek ama korkak değil,

Benci olmak gerek ama bencil değil,

Yaşamak gerek hayatı sürdürmek değil.

Bırak hayat aksın,kapıl hayatın ritmine.Vakti geldiğinde hiçbir şey senden izin almayacak gerçekleşmek için..Sende üzme kendini n’olur,nasıl gider diye.Vakti geldiğinde üzüleceğin şeyler için bu anını kirletme..

Mutlu olmak için kendine nedenler arama,kendini bulduğunda mutluluğu da bulmuş olacaksın zaten.

Kendine güven,kendine inan,kendini sev.

Döktüğün gözyaşları üzerine doğacak güneşin ışığını aydınlatacaktır belki de,pes etme ama uğraşma!

Bazı sonların en güzel başlangıçlar olduğunu,her şerde bir hayrın olduğu hissi her sayfada içinize işliyor,haliyle hayata bakışınız pozitifleşiyor,aydınlığınız artıyor.Dibi görmek gerekir bazen yeniden ayağa kalkabilmek için eğer eksiler olmasaydı artıların hiçbir anlamı olmazdı öyle değil mi?

Aldığımız yolda aldığımız yaralarda yeşerip çiçek açan yanımızda bizi yolun sonuna hazırlıyor zaten,anı yaşa,hissini yaşa.

Kendinize bir iyilik yapın ve lütfen bu kitabı okuyun,pişman olmayacaksınız!